April 2022
Leguaan
Als technisch rechercheur van de gemeentepolitie Apeldoorn kwam ik vanaf 1963 voor het doen van technisch onderzoek overal en nergens. Bij het zoeken naar sporen na een gepleegde inbraak bijvoorbeeld kwam ik in vrijwel alle ruimtes van een huis of een bedrijf waar de daders hun slag hadden geslagen. Zo ook ergens in het jaar 1968 na een inbraak bij een dierenzaak gevestigd aan de 2e Wormenseweg.
En ja hoor in de winkelruimte zag ik een grote kleurrijke verzameling reptielen en ook een jonge groene leguaan! Ik had destijds zelf al jaren thuis ook een terrarium met hagedissen. Deze ving ik achter de Juliana toren bij de Amersfoortseweg! Met mijn verloofde ging ik later naar de dierenzaak om naar de jonge leguanen te kijken en kreeg ik op mijn verjaardag in november, een jonge groene leguaan cadeau. Het dier was toen ongeveer 25 centimeter lang.
Mijn bestaande terrarium werd vergroot en voorzien van een paar klimtakken. De voeding van de leguaan bestond uit meelwormen, sla, andijvie en stukjes rauwe lever. Veder werd de voeding aangevuld met een beetje kalkpoeder en vitamines .De jonge leguaan werd uiteraard groter en at af en toe zelfs mee aan tafel. Vooral als er rauwe groente op tafel stond zoals andijvie, sla en spinazie “schoof” het dier graag aan. Die groentes waren voor de leguaan een ware lekkernij. De dieren moet je ’s-winters binnenshuis verzorgen in een terrarium en tijdens de zomer in een buiten terrarium.
Op een avond werd ik gebeld door de wachtcommandant die aangaf dat ik zou worden opgehaald om ergens op een plaats delict foto’s te maken. Even later stond collega Henk ten Cate in de woonkamer en die zag tot zijn verbazing de jonge groene leguaan op de eettafel liggen! Hij schrok enorm en wist niet hoe snel hij ons huis weer moest verlaten.
Grote kerel, maar zichtbaar bang voor de jonge groene leguaan! De slogan- muis olifant – was hier van kracht.
In die periode bracht ik ook een bezoek aan dierenarts Laurens bij de Deventerbrug. De jonge leguaan moest aan de extra vitamines en ik naar het spreekuur. De leguaan onder mijn jack (lekker warm) en op de scooter (Heinkel) naar de dieren arts.
Op de vraag van de arts waar de leguaan was, haalde hem van onder mijn jack te voorschijn en de arts schrok wel even van zijn eerste kennismaking met een levende leguaan!
In 1969 moest ik voor een drie maanden durende stage naar de OOB (Onderafdeling Opsporingsbijstand) in Den Haag. Deze instantie staat nu bekend onder de naam NFI (Nederlands Forensisch Instituut) .De hele week van huis met als gevold dat mijn leguanen niet aten. Dat gebeurde pas weer in het weekend wanneer ik thuis kwam. De leguanen haalden dan de schade in en aten uit mijn hand.
Leguanen zijn namelijk éénkennige dieren en van mijn ouders en verloofde accepteerden ze geen voeding.
Vanaf de eind zestiger jaren tot en met begin jaren tweeduizend heb ik verschillende jonge leguanen gehad (de dieren worden niet ouder dan ongeveer 8 jr.). Op één van de bijgevoegde foto’s zie je een leguaan die was toen ongeveer 10 jaar oud. Het dier was erg tam en bijna een meter lang.
Leuk om te vertellen is dat de verkering van mijn zoon destijds nogal schrok van een ontmoeting met een leguaan. Ze kwamen op een avond laat thuis en in onze spaarzaam verlichte woonkamer lag de leguaan van 1 meter lang op de bank. Dat was mijn zoon wel gewend, maar zijn vriendin schrok zich te pletter. Gelukkig had deze bijzondere ontmoeting geen negatieve invloed op hun relatie. Inmiddels zijn ze jaren getrouwd en hebben 3 kinderen.
Frans Veltman
