September 2020
Het Dikke Banden Besluit
Zo omstreeks de zomer van 1976 surveilleerde ik samen met Ton Christiaans in de GSA in ons gebied, de groep Oldebroek. Zo reden wij over de Grote Woldweg te Oosterwolde in de richting van Noordeinde. Aldaar kwam ons een hel grote landbouwtractor tegen met daarachter gekoppeld een hele grote tankwagen met van die hele grote wielen. Wij , met onze VW-bus moesten geheel uitwijken en reden ruimschoots de grasberm in om de tractor-combinatie vrije doorgang te verlenen. Toen op dat moment bekroop ons het kwajongens gevoel. En maar zo, zonder dat wij eraan dachten vooraf, lieten wij de combinatie stoppen ter controle op de naleving van de bepalingen gesteld in de Wegenverkeerswetgeving. Ik voerde het woord en vroeg aan de tractor bestuurder waar hij naartoe op weg was. Dat was niet zo moeilijk. Zoals ik kon zien was de tankwagen beladen en hobbelde vanwege het grote gewicht op de weg,. Na vragen bleek mij dat de tankwagen beladen was met vloeibare mest dat uitgereden moest worden op het land. Als een flits schoot door mijn hoofd het woord en wat ik kon zien : Dikke Banden Besluit. Mijn vraag nu is : Kent U dat besluit ? Wel ik niet ! Maar dat was nu de grote vraag. Kende de landbouwer dit besluit. Ik vorderde dus toen van hem aan mij onmiddellijk ter inzage af te geven de schriftelijke Vergunning van Het Dikke Banden Besluit. Met een strak en zakelijk blik stelde ik die vraag. De landbouwer ging vervolgens heel serieus zoeken in de tractor en zag niets over het hoofd. De cabine werd doorzocht, de gereedschap bakken op de spatschermen werden geopend, de console werd doorzocht etc etc, echter nergens werd de Vergunning van het Dikke Banden Besluit gevonden. Wel gaf de boer aan dat hij echt alle papieren wel bezat, maar dat deze waarschijnlijk thuis zou liggen. Hij gaf aan dat wij hem wel even konden volgen naar de boerderij dat was toch dicht bij en dat hij dan daar de Vergunning aan ons zou tonen.
Omdat wij A hadden gezegd zeiden wij ook B en gingen met hem mee. Op de boerderij werd moeders de vrouw erbij gehaald. Ook zij beaamde dat ze de Vergunning van het Dikke Banden Besluit bezaten. Ze bood ons een kopje koffie aan zodat ze dan kon gaan zoeken. Nadat wij een heerlijk kopje koffie kregen voorgeschoteld gingen beiden uitvoerig zoeken in laden, kasten etc etc. Na enige tijd, ik denk zo ongeveer 15 a 20 minuten, was er nog steeds niets gevonden. Wij, Ton en ik kregen het ook steeds benauwder want het zal ook wel nooit gevonden kunnen worden. Het bestaat namelijk niet. Maar dat wist U als lezer al……
Na dus 15 a 20 minuten wachten boden wij met een strak gezicht aan dat wij wel geloofden dat ze in het bezit waren van een dergelijke Vergunning. Zo beleefd als de boer en zijn vrouw waren boden ze aan dat als ze het gevonden hadden dan wel op het bureau in Oldebroek zouden komen laten zien. Wij blij dat we een uitvlucht hadden om nu weg te komen en gaven aan dat we daar wel mee akkoord gingen.
Wij de deur uit en van het erf af. In de GSA bulderden wij het uit van het lachen en dat wij elkaar goed hadden aangevoeld.
Tot nu toe heeft de boer de Vergunning van het Dikke Banden Besluit nog niet getoond en misschien zijn ze nog steeds aan het zoeken…..Het kan ook zijn dat de boer heeft gedacht: Wel die twee wachtmeesters heb ik mooi voor de gek gehouden want die Vergunning heb ik niet en ik ben mooi van ze af.
Al met al : deze kwajongens streek kreeg voor beiden een goed einde en op menig politie reünie of anderszins samenkomst haal ik dit voorval nog steeds aan.
Wat een mooie tijd.
Martin Gabriël.