Oktober 2020
Wanneer??? Ik weet het niet meer precies. Ik zal ongeveer een jaar bij de gemeentepolitie Apeldoorn in dienst zijn geweest. Ik schat nu ongeveer 50 jaar geleden, had ik op een dag in de vooravond een uurtje “Ambulant”.
Het was in de tijd dat de politie nog naar alle aanrijdingen ging.
Als er geen aanrijdingen waren deed je gewoon surveillance . Ik zat alleen in surveillance auto. Nog een Volkswagen kever. Zolang is het al geleden. Kreeg ik via de mobilofoon eenverzoek om naar een adres aan de Eksterweg in Apeldoorn Zuid te gaan. Daar moest ik de vrouw des huizes mededelen dat haar man die middag was omgekomen bij een aanrijding in Drente. Dus een slechtnieuws gesprek. Onderweg naar het adres maakte ik een plan hoe ik het zou aanpakken. Het was de eerste keer dat ik zo’n klus kreeg. Allerlei scenario’s spookten door mijn hoofd. Je weet immers niet wat je tegen komt. Ik wist wel dat je niet te lang moest wachten om de tragische boodschap vertellen. Spannend! Ik had het zweet onder de pet. Aan gekomen op het adres werd ik door de vrouw binnen gelaten. Met lood in de schoenen ging ik naar binnen.
Ik mocht plaatsnemen aan de keukentafel. Nadat ik de identiteit van de vrouw had gecontroleerd, besloot ik om het slechte nieuws te vertellen. Met mijn aller treurigste gezicht en vol medelijden zei ik tegen de vrouw: “Ik heb een hele trieste mededeling voor. Uw man is vanmiddag om gekomen bij een verkeersongeluk in Drente. “Zo dat was er uit. Pff. De reactie van de vrouw vergeet ik nooit meer. Ze zei: “Oh. Gelukkig, ik was bang dat u voor de boedelscheiding kwam. Ik ben namelijk pas geleden van hem gescheiden”.
Een hele opluchting. Nazorg was niet nodig.
Arie van Veen